Eindelijk thuis en de ongecensureerde versie

Eindelijk, na veel telefoontjes en ergernissen hebben ze ons ticket eindelijk omgeboekt en konden we via 3 vluchten terug vliegen naar huis. Oh wat zijn we blij. Kapot moe, maar dat doet er allemaal niet mee toe. Gisteren zijn we eindelijk thuisgekomen!! Met Ester is het gelukkig goed gegaan tijdens de vlucht en natuurlijk is ze super blij dat ze weer thuis is bij haar familie en vriend. Nu we toch thuis zijn kunnen we het hele verhaal wel vertellen, want ik kan jullie verzekeren deze reis was allerminst een vakantie te noemen. Ja ook dat heb je wel eens.... Het begon voor mij al de tweede dag, overgeven diarree, nee he dacht ik daar gaan we weer. Zal wel iets verkeerds hebben gegeten en dacht dat het wel over zou gaan. Heb me echt anderhalve week erg slecht gevoeld. Misselijk zware diarree en het liefst wil je dan in bed blijven, maar de bus gaat door dus ik moest wel. Wat een ellende. Helaas ging het niet vanzelf over en uiteindelijk hebben ze een dokter erbij moeten halen. We waren onderweg dus heb ergens in een restaurantje op een achteraf kamertje met de dokter moeten spreken. Nou kan je zeggen hier wil je niet liggen, het was volgens mij het aftrekkamertje van de eigenaar, want overal hingen naaktfoto's en er lagen rollen toiletpapier.... bah. Gelukkig waren Ester en de reisleider bij me. Ik had koorts en hij hoorde m'n darmen flink tekeer gaan. Daar ga je dan met een flinke bacteriele darminfectie. Antibiotica en andere troep meegekregen. Nou hopelijk zou ik er snel van af komen. We hadden 2 dagen later die hele lange reisdag voor de boeg, maar goed met de pillen moeste het lukken. Toen we bij het Titicacameer aankwamen en van de boot af moesten stappen ging het finaal mis. Ik was niet de enige die er last van had, want ook Ester en 2 andere voelde zich heel slecht. We dachten echt dat we gingen flauwvallen! Wat een ramp zeg die hoogte, dat wisten we natuurlijk van te voren ook niet. Het dorpje lag ook nog eens een stuk hoger dan de wal, dus moesten nog een flink stukje klimmen. Ze hadden Ester al meteen in het eerste beste gastenkamertje gelegd en ik ben meteen ergens op een krukje gaan zitten. Ik kon niet meer, m'n hoofd knalde zowat uit elkaar, kreeg slecht lucht en voelde me heel misselijk. Ik werd bij Ester gelegd, maar het ergste was dat we elkaar niet konden helpen. Ze hadden Ester al aan de zuurstof gelegd, maar ik kon m'n ogen nauwelijks open houden van de hoofdpijn. Ester raakte behoorlijk in paniek en toen het enigzins ging werd ze weer slecht, omdat ik bijna van m'n stokje ging toen ik iets moest opsnuiven wat goed voor je zou zijn, maar ik kon het helemaal niet verdragen. Ook ik werd aan de zuurstof gelegd.... Wat een helse nacht was dat!! Daarbij moest ik ook nog eens buiten naar het toilet, omdat ik nog steeds krampen had. Echt een hel kan ik je zeggen! Hoe we de nacht zijn doorgekomen weet ik niet, maar we werden met kruiken en thee in ieder geval goed verzorgd door de burgemeester met zijn vrouw. Gelukkig ging het de volgende dag weer een stuk beter, maar je moest je gewoon heel rustig houden.

We hebben daar dus een rustdag gehad samen met nog 5 andere. De rest is gaan wandelen op een ander eiland en de dag erna weer een hele lange reisdag naar Cusco..... precies voor de volgende nachtmerrie.

Maar goed we proberen het een beetje van ons af te zetten en Ester heeft natuurlijk tijd nodig om geestelijk en lichamelijk te herstellen, maar we zijn echt blij om weer thuis te zijn!!!

Pascalle ik ben blij dat ik nog een weekje vrij heb, sorry voor jullie maar heb echt even tijd nodig om bij te komen. Ik hoop dat Petra het nog even red zonder mij en jij natuurlijk ook.....
En iedereen bedankt voor jullie meedeleven!!! Heeft ons goed gedaan!!

Heel veel groetjes van ons en tot snel.