Eindelijk een computer gevonden!
Door: Esra
Blijf op de hoogte en volg Esra
30 September 2009 | Peru, Lima
Buenos dias Amigos
Het is me dan toch gelukt om eindelijk achter een computer te kruipen. We zijn inmiddels via allerlei omwegen in Nasca beland, maar uiteraard begon de trip vanaf Schiphol naar Madrid waar we al flinke vertraging hadden opgelopen. Er moest even een mankementje worden opgelost alvorens we konden gaan vliegen! Ja lekker zeg, de ene technicus na de ander kwam het vliegtuig ingelopen en de stuward zat de hele tijd aan de knopje van de nooddeur te draaien. Daar zit je dan naast! Maar goed na anderhalf uur en wat zweetdruppels later, konden we eindelijk vertrekken naar Madrid en van Madrid naar Lima ging uitstekend. Uiteraard worden we al heel bedreven in het uitzoeken van onze reisgeoten, wat ook de nodige hilariteit en lachbuien met zich meebrengt. In Lima aangekomen stond onze gare reisleider al op ons te wachten even voorstellen en dan erachter komen dat al 2 mensen hun bagage kwijtwaren. Heel vervelend, maar wat waren wij blij dat onze rugzakken van de band kwamen rollen! En dat met een handgeschreven label dat 3x overgeschreven was, omdat ze een nummer niet duidelijk had neergezet. Ons hotel in Lima, lag in een buitenwijk, niets bijzonders verder. Na even bijgeslapen en gedouched te zijn, zijn we met z{n tweeen wat gaan rondlopen en gaan lunchen. Het weer was minder, beetje fris en erg bewolkt. Onderweg vonden we een supermarkt waar we misschien wel een uur in hebben rondgelopen. Oh wat een keuze zeg, dan weet je echt niet meer waar je moet kijken en wat je moet kiezen!! Walhalla voor mij, maar Ester dacht oh nee daar gaan we weer.... Natuurlijk moesten we die kilo´s boodschappen kwijt en zijn teruggelopen naar het hotel Inmiddels was het 5 uur en zijn even op bed neergeploft om vervolgens om 22:15 uur weer wakker te worden AAAaaahhh dat was niet de bedoeling, maar wel lekker. Dan maar snel omkleden en weer verder slapen, want de volgend dag zouden we om 5 uur weer vertrekken om door te rijden naar de Balastas Eilanden, waar wij een met een speedboot de zee opgingen. Zo dat ging behoorlijk hard, maar dat was wel nodig, want de eilandjes lagen op een dik half uur varen van de kust. Wauw we hebben zeeleeuwen, pelikanen, allerlei vogels en welgeteld 1 ginguin gezien! Super om de zien, minder om te ruiken. We hebben om de kandelaar van de Nasca figuren gezien, echt wonderbaarlijk. Dat ding was 95 meter breed, 200 meter lang en 1,5 diep. Ze bestaan al meer dan 600 jaar en dat in een zandberg!! Echt bijzonder. Na een lekkere zeelunch zijn we verder gereden naar Ica, maar voor Ica kregen we de mogelijkheid om met een buggy de woestijn in te gaan. Yes doen natuurlijk en dat was ook echt een beleving. We zaten met 6en in zo´n ding en 1 zandheuvel over en je staat gewoon midden in de Sahara!! Niet te geloven zo onwerkelijk! Natuurlijk moets machoboy zich even laten zien en de sporen de berg op moesten nog hoger komen dan die andere, oh net zo{n achtbaan en schreewuen met z´n allen en lol dat we hadden!! Oh nog iets, we hebben een echte krasse knar in onze groep, opa van 78! is ook mee. En hij doet werkelijk echt alles mee! Alleen het sandboarden heeft hij maar overgeslagen. We mochten 3x van een zandberg af met een board, wel liggend, lekker zandhappen! Echt cool, maar dat hoef ik natuurlijk niet te zeggen he. Na een uur dik uur in de achtbaan moesten we helaas uitstappen en de rit weer verder volgen naar ons hotel in Ica. Daar ook ´s avonds gegeten en gezellig gekletst en gelachen. ´s ochtend weer op tijd weg, want we zouden naar Nasca rijden. Onderweg nog gestopt bij musea en kerkhof. Die laatste zijn hier heel bijzonder omdat ze zo fleurig zijn. We werden wel gewaarschuwd voor zakkenrollers. Ester en ik waren als eerste uitgekeken en zijn de bus ingestapt, de rest volgde later en toen we weer gingen rijden miste er iemand zijn tas.. Deze stond vlak bij de ingang van de bus, maar de busschauffeur hield vol dat de deur de hele tiojd dicht was geweest. Die kleine zijn zo snel, waarschijnlijk is het gebeurd toen wij al in de bus waren en de deur openstond. Ja je moet hier echt op je hoede blijven!! Naderhand is de reisleider met nog iemand teruggegaan en hebben wat bendejongens betaald om te zeggen wie de tas had gepikt. Ze zijn nog een sloppenwijk ingelopen, maar toen het te onveilig werd zijn ze maar teruggekomen, zonder tas. Het hele verhaal werd bij iets te heftig en moest helaas een plastic zakje van binnen even bekijken... Voelde me ´s ochtend al niet al te lekker en die zon brande op de bus en hadden geen airco dus dat deed me ook geen goed. Ach schijnbaar moet ik er een reistraditie van maken... Onderweg hebben we echt door een droog en kaal landschap gereden. Het enige wat hier groeit zijn de dodenkruisjes langs de weg en je vraagt je af hoe ze er komen, want het is een lange rechte weg. Maar waarschijnlijk waren het mensen met autopech, die verschroeien meteen en de auto wordt binnen no time gejat. Er stond nog een uitkijk toren vanwaar je er 3 nasca lijnen kon zien. Wel bijzonder. Volgens mij wordt mijn verhaal erg lang, maar zoals hier alles gejat wordt zal het ook weer even duren voordat ik een volgende computer vind, dus lees dan maar in stukjes....
Zitten nu in een mooi hotel met zwembad in Nasca, maar je hotel uitlopen is alleen te doen in groepjes dus zal noodgedwongen zometeen even het zwembad in moeten duiken, want de rest is met een vliegtuigje de Nasca lijnen aan het bekijken. Gezien het groen/gele karakter van de vlucht en mijn gekneusde maag van gister laat ik dat even aan me voorbij gaan. Helaas, maar gelukkig kan Ester me straks gaan vertellen hoe het was.
Dus zou zeggen hou jullie op de hoogte.
Veel groetjes Es en Es
Het is me dan toch gelukt om eindelijk achter een computer te kruipen. We zijn inmiddels via allerlei omwegen in Nasca beland, maar uiteraard begon de trip vanaf Schiphol naar Madrid waar we al flinke vertraging hadden opgelopen. Er moest even een mankementje worden opgelost alvorens we konden gaan vliegen! Ja lekker zeg, de ene technicus na de ander kwam het vliegtuig ingelopen en de stuward zat de hele tijd aan de knopje van de nooddeur te draaien. Daar zit je dan naast! Maar goed na anderhalf uur en wat zweetdruppels later, konden we eindelijk vertrekken naar Madrid en van Madrid naar Lima ging uitstekend. Uiteraard worden we al heel bedreven in het uitzoeken van onze reisgeoten, wat ook de nodige hilariteit en lachbuien met zich meebrengt. In Lima aangekomen stond onze gare reisleider al op ons te wachten even voorstellen en dan erachter komen dat al 2 mensen hun bagage kwijtwaren. Heel vervelend, maar wat waren wij blij dat onze rugzakken van de band kwamen rollen! En dat met een handgeschreven label dat 3x overgeschreven was, omdat ze een nummer niet duidelijk had neergezet. Ons hotel in Lima, lag in een buitenwijk, niets bijzonders verder. Na even bijgeslapen en gedouched te zijn, zijn we met z{n tweeen wat gaan rondlopen en gaan lunchen. Het weer was minder, beetje fris en erg bewolkt. Onderweg vonden we een supermarkt waar we misschien wel een uur in hebben rondgelopen. Oh wat een keuze zeg, dan weet je echt niet meer waar je moet kijken en wat je moet kiezen!! Walhalla voor mij, maar Ester dacht oh nee daar gaan we weer.... Natuurlijk moesten we die kilo´s boodschappen kwijt en zijn teruggelopen naar het hotel Inmiddels was het 5 uur en zijn even op bed neergeploft om vervolgens om 22:15 uur weer wakker te worden AAAaaahhh dat was niet de bedoeling, maar wel lekker. Dan maar snel omkleden en weer verder slapen, want de volgend dag zouden we om 5 uur weer vertrekken om door te rijden naar de Balastas Eilanden, waar wij een met een speedboot de zee opgingen. Zo dat ging behoorlijk hard, maar dat was wel nodig, want de eilandjes lagen op een dik half uur varen van de kust. Wauw we hebben zeeleeuwen, pelikanen, allerlei vogels en welgeteld 1 ginguin gezien! Super om de zien, minder om te ruiken. We hebben om de kandelaar van de Nasca figuren gezien, echt wonderbaarlijk. Dat ding was 95 meter breed, 200 meter lang en 1,5 diep. Ze bestaan al meer dan 600 jaar en dat in een zandberg!! Echt bijzonder. Na een lekkere zeelunch zijn we verder gereden naar Ica, maar voor Ica kregen we de mogelijkheid om met een buggy de woestijn in te gaan. Yes doen natuurlijk en dat was ook echt een beleving. We zaten met 6en in zo´n ding en 1 zandheuvel over en je staat gewoon midden in de Sahara!! Niet te geloven zo onwerkelijk! Natuurlijk moets machoboy zich even laten zien en de sporen de berg op moesten nog hoger komen dan die andere, oh net zo{n achtbaan en schreewuen met z´n allen en lol dat we hadden!! Oh nog iets, we hebben een echte krasse knar in onze groep, opa van 78! is ook mee. En hij doet werkelijk echt alles mee! Alleen het sandboarden heeft hij maar overgeslagen. We mochten 3x van een zandberg af met een board, wel liggend, lekker zandhappen! Echt cool, maar dat hoef ik natuurlijk niet te zeggen he. Na een uur dik uur in de achtbaan moesten we helaas uitstappen en de rit weer verder volgen naar ons hotel in Ica. Daar ook ´s avonds gegeten en gezellig gekletst en gelachen. ´s ochtend weer op tijd weg, want we zouden naar Nasca rijden. Onderweg nog gestopt bij musea en kerkhof. Die laatste zijn hier heel bijzonder omdat ze zo fleurig zijn. We werden wel gewaarschuwd voor zakkenrollers. Ester en ik waren als eerste uitgekeken en zijn de bus ingestapt, de rest volgde later en toen we weer gingen rijden miste er iemand zijn tas.. Deze stond vlak bij de ingang van de bus, maar de busschauffeur hield vol dat de deur de hele tiojd dicht was geweest. Die kleine zijn zo snel, waarschijnlijk is het gebeurd toen wij al in de bus waren en de deur openstond. Ja je moet hier echt op je hoede blijven!! Naderhand is de reisleider met nog iemand teruggegaan en hebben wat bendejongens betaald om te zeggen wie de tas had gepikt. Ze zijn nog een sloppenwijk ingelopen, maar toen het te onveilig werd zijn ze maar teruggekomen, zonder tas. Het hele verhaal werd bij iets te heftig en moest helaas een plastic zakje van binnen even bekijken... Voelde me ´s ochtend al niet al te lekker en die zon brande op de bus en hadden geen airco dus dat deed me ook geen goed. Ach schijnbaar moet ik er een reistraditie van maken... Onderweg hebben we echt door een droog en kaal landschap gereden. Het enige wat hier groeit zijn de dodenkruisjes langs de weg en je vraagt je af hoe ze er komen, want het is een lange rechte weg. Maar waarschijnlijk waren het mensen met autopech, die verschroeien meteen en de auto wordt binnen no time gejat. Er stond nog een uitkijk toren vanwaar je er 3 nasca lijnen kon zien. Wel bijzonder. Volgens mij wordt mijn verhaal erg lang, maar zoals hier alles gejat wordt zal het ook weer even duren voordat ik een volgende computer vind, dus lees dan maar in stukjes....
Zitten nu in een mooi hotel met zwembad in Nasca, maar je hotel uitlopen is alleen te doen in groepjes dus zal noodgedwongen zometeen even het zwembad in moeten duiken, want de rest is met een vliegtuigje de Nasca lijnen aan het bekijken. Gezien het groen/gele karakter van de vlucht en mijn gekneusde maag van gister laat ik dat even aan me voorbij gaan. Helaas, maar gelukkig kan Ester me straks gaan vertellen hoe het was.
Dus zou zeggen hou jullie op de hoogte.
Veel groetjes Es en Es
-
30 September 2009 - 21:20
Paula En John . :
WAT EEN BELEVENIS < GENIET ERMAAR VAN,
HOPELIJK BEN JE WEER SNEL BETER< IN BALI HAD IEDEREEEN DE BALI >>> BILLI>
LIEFS PAULA EN JOHN -
30 September 2009 - 22:59
Karlheinz:
Ha die Essen!
God moet toch aan zoiets gedacht hebben toen hij destijds vakantie geschapen heeft! Dit ziet er echt super uit!! Ook die verhalen van jullie vorige reizen overigens, oeioei, dat steekt toch wel aan! Hoewel, hopelijk die reistraditie niet; dat groengeel is niet zo mijn kleur.
Ik wens je beterschap en wens jullie heel veel plezier verder op jullie reis, ben benieuwd naar de volgende verhalen...
Groetjes Marc X -
01 Oktober 2009 - 07:17
Anoukje:
Zo wat een verhaal!! Leuk om te horen hoe jullie het daar hebben! En volgens mij super mooi! Geniet er maar lekker van!
En Esra beterschap!!
X Anouk -
01 Oktober 2009 - 12:37
Het Thuisfront:
Nou, de avonturen zijn al gelijk goed. Echt iets voor jou he reisduif. En dan die opa van 78 die zo vitaal is en geen enkel avontuur overslaat,geweldig.Maar wel heel vervelend dat je ziek bent. Hopelijk gaat dat weer vlug over. Met
Rowan gaat het heel goed. Maar af en toe moet hij toch even zijn wolvengehuil over de Vijlense heuvels laten klinken. Diesel mist hem behoorlijk en loopt hier wat verveeld rond. Hij is zijn leider kwijt. We wachten met spanning op je volgend verhaal.
Groetjes voor Ester.
Geniet ervan, veel liefs en een spoedige beterschap!!
P&M -
01 Oktober 2009 - 18:01
Angeliek:
Hee meiden!
Wat een avonturen alweer en dat al na een paar dagen...Erg leuk om te lezen en ons proberen in te leven, wat zouden we er graag bij zijn! Hier al lekker fris en erg vroeg donker, dus geniet nog even van de lange avonden! Gaan jullie maar lekker het land verder verkennen, dan wachten wij het volgende mailtje weer af.
Heel veel liefs uit simpelveld, X -
02 Oktober 2009 - 11:24
Jeroen:
Mooie verhalen...en nog veel meer in het vooruitzicht. Een woestijn in Peru had ik niet verwacht. Blijkbaar is het landschap heel divers. Sanddiving klinkt goed ! In Nederland missen jullie niets want het is koud en regent al weer eens. Geniet daarom van de vakantie dames !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
