De wet van Murphy

Daar gingen we dan eindelijk na een dag vertraging (staking van de piloten van Air France), een hoop rompslomp en een andere vliegroute; eindelijk in het vliegtuig.
Lekker comfortabel zitten met de extra Miles van Sven. Heerlijk, maar er kwam al snel een eind aan al die heerlijkheid, toen bleek dat de schermpjes storing hadden en het dus 9 uur raampje turen en boekje lezen werd.
Dus ik hoop dat de rest van de vakantie zo druk wordt dat we geen tijd meer hebben om te lezen want het boek is al bijna uit.
Waarschijnlijk had de tamtam Nairobi ook al bereikt en dachten ze daar: wat ze in Europa kunnen, kunnen wij ook, want die tussenstop van 1,5 uur werd er uiteindelijk een van 4 uur!!
Uiteindelijk kwamen we dan toch waar we zijn moesten: Antananarivo, Madagascar !

Nadat iedereen zich aan elkaar had voorgesteld, konden we met onze reisleidster en chauffeur de bus in.
Zaten we echter wel in de goede bus of was dit de Zonnebloem waar we mee op stap gingen...??
Ach, waarschijnlijk zag ik alles grijs voor me door de vermoeidheid. Het was inmiddels al 4 uur ‘s nachts, dus laat dat hotel nu maar komen.

Na een korte intro kwamen we al snel tot de conclusie dat wij de enigen waren die via Baobab geboekt hadden en als twee klunzen overkwamen. Er ontbrak bij ons in de papieren een minuscuul puntje, met grote gevolgen. In Madagascar kun je nergens geld pinnen! Hooguit bij enkele banken met een creditcard. En dat stond niet in onze informatie!
Daar sta je dan als wereldreiziger je heel dom te voelen. Maar zo dom als het was, zo grappig is het uiteindelijk geworden, er wordt nog steeds de draak mee gestoken als wij weer eens op bankenjacht gaan.
En als je denkt dat je alles gehad hebt en blij bent om 7 uur ‘s ochtends van je ‘nacht’rust te gaan genieten, begint er om 7.30 uur een ware verbouwing pal boven je kamer! Ja, ze gingen er nog een verdiepinkje opzetten.
We hebben elkaar aan zitten kijken met de vraag of dit zo door bleef gaan...

Aangezien we een dag achterliepen op schema, moesten we even flink vaart maken. Na heel wat kilometers belandden we op een prachtige plek midden in een bos met hutjes uit de Floortje Dessingcollectie. Mooooi! Nu de groep ook al wat afgetast is en we er een mooie tijd van kunnen maken, is de vakantie echt begonnen.

Sven heeft het plaatselijke bier al ontdekt en dat wordt een stevige concurrent van Brand. Na een heerlijk Malagassisch avondmaal lagen we vandaag al vroeg op één oor.
De volgende ochtend moesten we al vroeg op maar een wekker was niet nodig. De jungle wekte ons met het oorverdovende geschreeuw van de Indri Indri! Fantastich! Wat zijn die apen mooi en groot! We hebben het opgenomen dus iedereen die een nieuwe ringtone voor zijn wekker nodig heeft, kan zich melden.
En we hebben ze nog gezien ook, samen met de gids en 40 gekken met 4 camera’s op hun buik... Maar dat vergeten jullie maar snel.

Na een gezellige picknick vervolgden we onze weg zuidwaards om 9 uur later zo gaar als een konijn op de volgende verrassingslocatie aan te komen: een hotel gerund door een Nederlandse eigenaresse. Het is inmiddels donker dus is het even afwachten waar we zitten, maar wat we wel al konden zien, was super!

Wordt vervolgd (als we ergens op internet kunnen...)