Vaza Vaza!
Blijf op de hoogte en volg Esra
24 September 2014 | Madagascar, Ambalavao
Het is inmiddels weer een paar dagen later en veel ervaringen verder dus het wordt even terug graven waar we gebleven waren.
Stichting Madelief, een hele mooie plek midden in de natuur ongeveer 7 km van Antsirabe. Sfeervolle kamers met vide en een serre als restaurant in de tuin! Wat wil een mens nog meer en dan krijg je ook nog lekker eten en wifi. Jee wat een luxe!
De groep is erg gezellig en we vermaken ons prima onderling. Er zitten toch nog genoeg " jongeren " tussen of jong gestemden. Gelachen wordt er in ieder geval.
De volgende dag zijn we met de bus maar een kratermeer gereden en hebben een mooie tocht van een uur langs het meer gemaakt. Schijnbaar is het toerisme een stuk minder geworden en de enkele bus die er komt wordt meteen overvallen door door hordes kinderen die ons van alles willen verkopen. Het is altijd spannend wie we als eerste de bus uitsturen die vervolgens helemaal omringd wordt door alle kinderen zodat de rest even rustig kan uitstappen. Het blijft moeilijk want de mensen hier zijn super arm en hebben echt totaal niets maar je stimuleert hiermee wel de de ouders om de kinderen het werk te laten doen en ze daardoor dus niet naar school te laten gaan...
Na de wandeling rond het meer zijn we terug de berg naar beneden gewandeld en kwamen we langs vele kleine dorpjes. Zitten er 3 van die lieve kleine hummeltjes buiten en denk je: ach geef die maar een leuke GaiaZOO sticker, staan er binnen no time 20 kinderen om je heen! Ai daar had ik even niet op gerekend, maar gelukkig had ik er genoeg mee genomen. Dat gebeurt me hopelijk geen tweede keer meer. Volgens mij heeft het gemiddelde huishouden hier ook minimaal 10 kinderen, want dat blijft maar uit die huisjes komen. Dus een mooie tocht.
Later, veel stickers armer en zwart van het stof, belanden we ineens midden in een herbegrafenis. Schijnt een hele happening te zijn die je niet mag missen.. sta je ineens in een Malagassische carnavalsoptocht maar dan onverkleed inclusief de zaate hermenie. Hele dorpen zijn uitgerukt om dit bij te wonen. In een lange optocht lopen we naar een groot familiegraf waar onder het genot van hapjes en drankjes de hele familie uit het graf wordt gehaald, in een nieuwe deken gewikkeld en weer terug wordt gelegd en dit hele ritueel duurt dan 2 dagen. We worden trouwens van alle kanten bekeken als de blanke vreemdelingen, Vaza vaza genaamd En dat roepen ze te pas en te onpas! Als we wilden mochten we zelfs de graftombe even van binnen bekijken, nou we hebben de burgemeester maar even vriendelijk bedankt! Apart om even mee te maken, maar na het eerste lijk zijn we maar vertrokken.
Het landschap is een hele mooie mix van Aziatische rijstvelden, rode Afrikaanse zand/klei grond, flinke heuvels welke overgaan in hoge bergen, loof- en palmbomen. En een heerlijk temperatuurtje.
Aan wasserettes geen gebrek, bij iedere poel en stroompje zitten vrouwen te wassen. Dus we weten wat ons te wachten staat als we de was afgeven in het hotel!
De volgende dag moesten we vroeg uit de veren voor een lange rit naar Ranofarna. Onderweg hebben we 2 jongetjes de dag van hun leven bezorgd met de bellenblaas die ik had meegenomen. Ze wisten echt niet wat ze zagen! Wat een blije gezichtjes na afloop toen we weer in de bus zaten, want een beetje bang voor de vaza vaza zijn ze wel. Alle kindjes die we onderweg tegenkomen roepen vaza vaza maar ze zwaaien wel, het is toch een rare gewaarwording als je zo wordt nageroepen.
Het landschap veranderde van stoffig en droog in heel groen. Na een hele lange rit kwamen we aan bij onze hutjes in het tropisch regenwoud. Op naar het volgende avontuur! Het begrip vakantie begint al redelijk te vervagen, want om 5:30 uur opstaan is niet echt ons ding alhoewel Sven daar iets minder moeite mee heeft. We gingen met een gids op pad door het tropisch regenwoud. Op zoek naar de zeldzame bamboe lemuren en andere soorten. En ja al snel waren ze gespot en als duveltjes uit dozen komen er van alle kanten toeristen aangerend met lenzen zo groot als een alpentoeter! En ze duwen je dan het liefst nog aan de kant zodat zij de beste shoot kunnen maken. Nou, na 3 aanvallen hebben we de gids zover gekregen dat hij echt alleen met ons verder ging en niet meer met z'n collega's ging bellen waar ze zaten. Toen werd het echt mooi en speciaal! En hebben nog een hele tocht gelopen. ' s Middags nog met Sven een mooie tocht naar een waterval gemaakt, want het was een pad heen en terug. En onderweg kom je dan nog langs een paar huisjes midden in een bananenplantage. Toen we eindelijk bij de waterval uitkwamen en blij waren dat we even met z'n tweeën waren, stonden er weer een paar kindjes giebelend achter ons. Tja daar sta je dan hè. We konden er wel mee lachen en zijn toen maar weer terug gelopen. Na een lekker avondmaal lagen we al vroeg onder de wol, want ja, je raad het al de volgende dag weer vroeg op voor een volgende reisdag....
Stichting Madelief, een hele mooie plek midden in de natuur ongeveer 7 km van Antsirabe. Sfeervolle kamers met vide en een serre als restaurant in de tuin! Wat wil een mens nog meer en dan krijg je ook nog lekker eten en wifi. Jee wat een luxe!
De groep is erg gezellig en we vermaken ons prima onderling. Er zitten toch nog genoeg " jongeren " tussen of jong gestemden. Gelachen wordt er in ieder geval.
De volgende dag zijn we met de bus maar een kratermeer gereden en hebben een mooie tocht van een uur langs het meer gemaakt. Schijnbaar is het toerisme een stuk minder geworden en de enkele bus die er komt wordt meteen overvallen door door hordes kinderen die ons van alles willen verkopen. Het is altijd spannend wie we als eerste de bus uitsturen die vervolgens helemaal omringd wordt door alle kinderen zodat de rest even rustig kan uitstappen. Het blijft moeilijk want de mensen hier zijn super arm en hebben echt totaal niets maar je stimuleert hiermee wel de de ouders om de kinderen het werk te laten doen en ze daardoor dus niet naar school te laten gaan...
Na de wandeling rond het meer zijn we terug de berg naar beneden gewandeld en kwamen we langs vele kleine dorpjes. Zitten er 3 van die lieve kleine hummeltjes buiten en denk je: ach geef die maar een leuke GaiaZOO sticker, staan er binnen no time 20 kinderen om je heen! Ai daar had ik even niet op gerekend, maar gelukkig had ik er genoeg mee genomen. Dat gebeurt me hopelijk geen tweede keer meer. Volgens mij heeft het gemiddelde huishouden hier ook minimaal 10 kinderen, want dat blijft maar uit die huisjes komen. Dus een mooie tocht.
Later, veel stickers armer en zwart van het stof, belanden we ineens midden in een herbegrafenis. Schijnt een hele happening te zijn die je niet mag missen.. sta je ineens in een Malagassische carnavalsoptocht maar dan onverkleed inclusief de zaate hermenie. Hele dorpen zijn uitgerukt om dit bij te wonen. In een lange optocht lopen we naar een groot familiegraf waar onder het genot van hapjes en drankjes de hele familie uit het graf wordt gehaald, in een nieuwe deken gewikkeld en weer terug wordt gelegd en dit hele ritueel duurt dan 2 dagen. We worden trouwens van alle kanten bekeken als de blanke vreemdelingen, Vaza vaza genaamd En dat roepen ze te pas en te onpas! Als we wilden mochten we zelfs de graftombe even van binnen bekijken, nou we hebben de burgemeester maar even vriendelijk bedankt! Apart om even mee te maken, maar na het eerste lijk zijn we maar vertrokken.
Het landschap is een hele mooie mix van Aziatische rijstvelden, rode Afrikaanse zand/klei grond, flinke heuvels welke overgaan in hoge bergen, loof- en palmbomen. En een heerlijk temperatuurtje.
Aan wasserettes geen gebrek, bij iedere poel en stroompje zitten vrouwen te wassen. Dus we weten wat ons te wachten staat als we de was afgeven in het hotel!
De volgende dag moesten we vroeg uit de veren voor een lange rit naar Ranofarna. Onderweg hebben we 2 jongetjes de dag van hun leven bezorgd met de bellenblaas die ik had meegenomen. Ze wisten echt niet wat ze zagen! Wat een blije gezichtjes na afloop toen we weer in de bus zaten, want een beetje bang voor de vaza vaza zijn ze wel. Alle kindjes die we onderweg tegenkomen roepen vaza vaza maar ze zwaaien wel, het is toch een rare gewaarwording als je zo wordt nageroepen.
Het landschap veranderde van stoffig en droog in heel groen. Na een hele lange rit kwamen we aan bij onze hutjes in het tropisch regenwoud. Op naar het volgende avontuur! Het begrip vakantie begint al redelijk te vervagen, want om 5:30 uur opstaan is niet echt ons ding alhoewel Sven daar iets minder moeite mee heeft. We gingen met een gids op pad door het tropisch regenwoud. Op zoek naar de zeldzame bamboe lemuren en andere soorten. En ja al snel waren ze gespot en als duveltjes uit dozen komen er van alle kanten toeristen aangerend met lenzen zo groot als een alpentoeter! En ze duwen je dan het liefst nog aan de kant zodat zij de beste shoot kunnen maken. Nou, na 3 aanvallen hebben we de gids zover gekregen dat hij echt alleen met ons verder ging en niet meer met z'n collega's ging bellen waar ze zaten. Toen werd het echt mooi en speciaal! En hebben nog een hele tocht gelopen. ' s Middags nog met Sven een mooie tocht naar een waterval gemaakt, want het was een pad heen en terug. En onderweg kom je dan nog langs een paar huisjes midden in een bananenplantage. Toen we eindelijk bij de waterval uitkwamen en blij waren dat we even met z'n tweeën waren, stonden er weer een paar kindjes giebelend achter ons. Tja daar sta je dan hè. We konden er wel mee lachen en zijn toen maar weer terug gelopen. Na een lekker avondmaal lagen we al vroeg onder de wol, want ja, je raad het al de volgende dag weer vroeg op voor een volgende reisdag....
-
24 September 2014 - 13:43
M&D:
Hallo Esra en Sven.
Zo te lezen is er heel wat te beleven op jullie reis.
En dan, al die kinderen wat maar uit die piepkleine huisjes blijven komen. ha, ha.
Gelukkig biedt jullie toekomstig huis heeeeel wat meer ruimte voor 10 kindertjes !!
Met Roke gaat het prima, hij weet heel goed dat jullie weg zijn, en ligt ook niet aan het hek.
Amuseer je maar en geniet van elke dag.
Veel liefs van het thuisfront. -
24 September 2014 - 16:30
Angeliek:
Hallo lieve Esra en Sven,
Ik geniet alweer van jullie avonturen! Gelukkig gebeurt er genoeg, waardoor de verhalen alleen maar leuker worden om te lezen hihi..! Het klinkt prachtig waar jullie nu zijn, geniet van al het moois! Veel liefs en een dikke knuffel! -
24 September 2014 - 21:56
Judy:
Hallo,
Ik ben ook weer bijgelezen. klinkt weer super! Ik denk dan wel ahh reuzenspinnen, en dan ben ik niet meer jaloers. Tja je weet van dit soort reizen kom je moe terug...maar zo te horen is het dat zeker waard.Geniet van de mooie bijzondere plekken. dikke kus judy
-
25 September 2014 - 09:18
Valesca:
Klinkt leuk jongens! Mooie dieren, lieve kids, een divers landschap en lekker weer: enjoy! xx -
25 September 2014 - 15:17
Petra:
Lieve Esra en Sven, heerlijk om jullie verhalen te lezen! Ik verheug me alweer op het volgende verhaal, liefst met een paar foto's erbij! Sven, iets voor jou? -
28 September 2014 - 22:52
Nicole:
Hallo jongens,
Wat een belevenissen allemaal. Super dat jullie het goed en fijn hebben. Ik zit alweer te wachten op het volgende verhaal :)...... Ben heel benieuwd naar de foto's straks. Hebben jullie nog geen Ongedierte op de kamer gehad?
Leefs Nicole -
29 September 2014 - 13:47
Claudia:
Hoi Es en Sven,
Dankzij jouw verhalen voelt het een heel, heel klein beetje als meereizen. Benieuwd naar de foto's. Hier alles z'n gangetje. C en M zijn bijna klaar voor Eindhoven en de rest hobbelt lekker verder. Groetjes Claudia
-
06 Oktober 2014 - 14:40
Michel:
Hoi Esra en Svan - bedankt voor de mooie verhalen! Klinkt als een prachtig land wat zeker de moeite waard is te bezoeken maar ook al sporen van (massa) toerisme vertoont...maar super om te lezen!
groeten en tot snel!
Michel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
